Met mijn boek Helende Kou wilde ik een voor westerlingen nieuw geluid laten horen, een geluid uit een oude traditie. Een lichtpuntje in een tijd van donkere wolken. De oorlog in Oekraïne was voor mij de directe aanleiding om Helende Kou te schrijven. Beide landen, Oekraïne en Rusland, hebben mij veel positiefs en inspiratie gebracht. In deze broer-zuslanden, die ik eigenlijk als één geheel beschouwde, heb ik vrienden voor het leven gemaakt. Het voelde als een plicht om iets te delen van mijn leerzame ervaringen, van een onmisbaar stuk uit mijn leven.

In Nederland hebben we geen traditie met koudetraining, het onderwerp van mijn boek. Koudetrainend Nederland is nog heel jong en heeft soms iets weg van een losgeslagen tiener. Vol enthousiasme en bravoure storten beginners zich in het koude water. In het Oost-Slavische deel van de wereld is de helende kracht van kou door de eeuwen heen volwassen geworden. Het werd mijn missie om de kennis en traditie uit dit werelddeel te delen.

Zonder de onvergetelijke ijszwemreizen bij mijn Russische vrienden zag ik het aanvankelijk niet meer zitten. Verbijsterd nam ik het oorlogsnieuws tot me. En ik vond een baan in de opvang voor Oekraïners, waar ik heel dankbaar voor ben. Inmiddels zijn we drie jaar verder, en nog steeds woedt de oorlog. Ook diep in mij blijft de oorlog rommelen. Het is tijd om dat los te laten. Uit mijn bubbel te komen. Weer zorgeloos blij te worden van een gezonde portie kou, samen met zielsgenoten. En het is ook weer tijd om mijn kennis en ervaring te delen. Collega koudetrainer/auteur Koen de Jong (Sportrusten.nl) heeft me dat helder doen inzien. Ik zat vastgevroren in mijn oorlogsbubbel. Koen heeft me doen ontdooien. Rustig luisterend naar mijn verhaal, en met een paar subtiele vragen, hield hij me een spiegel voor. Daardoor heb ik besloten met regelmaat een blog te gaan schrijven. Dit is de eerste in de reeks.

Ewout Staartjes